روزها میگذرند و سقف فریادهایم به گوش دنیا نمیرسد ومن شکسته ترازهمیشه گوشه ای بساطم را پهن میکنم و اسمان سیاه زندگیم ابرهای تیره اش را محکم تربغل میکند.
حرف هایم را این روزها کسی نمیفهمد فریباد که میزنم ادمها گوش هایشان کر میشوند هی میگویند چی؟
ولی من حرف میزنم درتنهایی هایم در جمع ها یم من همیشه حرف میزنم وکمترمیخوانم کمتر گوش میکنم فهمیده ام اگرحرف نزنم میمیرم نفسم قطع میشود و بغض ها وکلمات خرم را میگیرند و من بین فریادکلمات درسرم فرو میریزم هرلحظه فرو میریزم روی فرش روی دستان ادمهایی که نمیبینند توی خنده هایم هی فرو میریزم بین فریادهایم فرو میریزم بین کلمات ساده "خوبی سلامی" که میگویم فرو میریزم وفرو میریزم.. کمترمیشوم انقدر کم که گاه هرچه چشم هایم راریزمیکنم خودم درمیان سیل انبوه تکه هایم پیدا نمیکنم ولی ادمها فقط ظاهر چاقم رامیبینند ومیخندند..
-بخند به تیرگی دنیایت و به سفیدی امالت..
اینجارو خیلی دوست دارم. دنجه (=
((:**اره خودمم خیلی راحتم اینجا
خوش اومدی مهسا(::**